Amar behoort tot een steeds groter wordende groep mensen in Nederland die liever zelf de handen uit de mouwen steken als het gaat om ontwikkelingshulp. De vraag hoe de wereld beter kan, beantwoord hij niet met een donatie aan een ontwikkelingsorganisatie, maar hij zet zelf kleinschalige projecten op in Marokko. Zo’n project doe je niet zomaar even. Waarin schuilt het geheim van een succesvol project?
Marokko is het land waar Amar is geboren en waar hij tot zijn studietijd opgroeide. In Ihrouchen begon hij twee jaar geleden een waterproject. ‘Het idee voor dit project ontstond tijdens een vakantie. Per toeval kwam ik hier opnieuw terecht, het dorp waar ik ben geboren. Ik vroeg een jongen naar water en het duurde en duurde voordat hij terug kwam. Het bleek dat hij te voet een flinke afstand had moeten afleggen om bij de dichtstbijzijnde waterbron water te halen. Het is echt moeilijk om hier aan drinkwater te komen. Dat was de aanleiding om iets te gaan doen.’
‘Ik sprak met de mensen in het dorp en ze vroegen mij of ik ze kon helpen een oplossing te vinden voor hun gebrek aan water. Dat bleek verreweg het grootste probleem. Met water kon het land worden bebouwd en van de oogst kon een deel verkocht worden zodat er meer inkomen was. De jongens en meisjes hoefden niet dagelijks uren tijd te verspillen aan het halen van water maar ze konden naar school. Dat bood toekomstperspectief.’ Met dit beeld voor ogen, verdiepte Amar zich in hun probleem. ‘Een waterput met een pompsysteem zou uitkomst bieden. Ik zag vergelijkbare projecten in de buurt van al Hoceima en ik heb mensen daar gevraagd hoe zij het aanpakten. Ik dacht dat als zij het konden, mij het ook moest lukken. Ik heb veel tijd gestoken om met de bewoners te overleggen. Ik heb vanaf het begin af aan duidelijk gemaakt dat ik hun hulp nodig had en dat we het samen zouden oppakken. Dat heeft wel even geduurd. Ik heb hen gevraagd om zich te verenigen en een soort werkgroep te vormen. De bewoners zijn toen met elkaar gaan praten, stelden vast hoe ze te werk zouden gaan als er bijvoorbeeld mankementen zouden zijn en bespraken hoe ze konden voorzien in het onderhoud van de waterput. Een jaar later kwam ik terug. In de tussentijd telefoneerde ik veel om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen.’
Wat heeft het project opgeleverd? In alle huizen is een waterkraan geïnstalleerd. De plastic flessen, waarmee de vrouwen en meisjes voorheen water haalden, zijn nauwelijks nog te bekennen. Bij elk huis dat je nu in Ihrouchen passeert, draaien de bewoners enthousiast de kraan open: stromend water!
Het verhaal van Amar stemt tot nadenken over ontwikkelingshulp. Wat me opvalt in het verhaal dat hij vertelt, is dat hij niet praat over ‘doelgroepen’, ‘SMART geformuleerde doelstellingen’ of ‘resultaatmeting’. Het zijn woorden die ik zelf veel gebruik in gesprekken met andere professionals van ontwikkelingsorganisaties als het gaat over ontwikkelingsprojecten. Woorden die behoren tot een taal die uitgaat van de gedachte dat ontwikkeling planbaar, beheersbaar, voorspelbaar en kwantificeerbaar is. Een ander aspect is de relatie met de dorpsbewoners. Door veel tijd te investeren in het opbouwen van een relatie met de dorpsbewoners, kreeg hij belangrijke informatie mee die van belang was voor het waterproject. Samenwerking begint met tijd en aandacht voor de wederzijdse ontmoeting met de ander. Dat is de boodschap van het verhaal dat Amar mij voorspiegelt en volgens mij de essentie van ontwikkelingssamenwerking.
Reageren op dit bericht? Dat kan hieronder. Welkom!
