“De film is een ode aan diversiteit, doorzettingskracht, solidariteit, verantwoordelijkheidsgevoel en multipele identiteiten”, zo liet een bezoeker weten na afloop van de première van ‘Als ik daar ben’. Uit deze en vele andere reacties blijkt: de documentaire is heel goed ontvangen! In deze blog een impressie van de prachtige ochtend op zaterdag 26 november in bioscoop het Ketelhuis in Amsterdam.
Ruim honderd gasten werden door Zahra en Francien, de gastvrouwen, met Marokkaanse thee en patisserie verwelkomd in bioscoop het Ketelhuis op de Westergasfabriek.
Ikram Benhammou, projectmedewerker bij de Najib Amhali Foundation, was één van de vroege gasten en kwam samen met haar vriendin Nadi. Ze wist niet goed wat ze moest verwachten, laat ze achteraf weten op FB. “Mijn vriendin Nadi die mee was gekomen, kon ik dus ook niet vertellen waar het precies over zou gaan. Ik zei dat het zeker een mooie documentaire zou zijn.” Ikram deelt op Facebook:
Maar het was niet mooi, het was prachtig! Inspirerend, ontroerend en puur tegelijk. En m’n vriendin had dezelfde mening! Het heeft me zoveel positieve energie en inspiratie gegeven.
Tijdens het welkom benadrukte Marjolein (initiatiefnemer en regisseur) dat de documentaire niet gerealiseerd had kunnen worden zonder de geweldige inzet van de crew: Jan van Oest en Hayo van Gemert (camera); José van Koppenhagen (editor); Jesper Ankarfeldt (muziek); George Balatoni (color grading) en Kamila Wójcik (sound design). Een grand merci aan hen allemaal!
Jan Hoogland, Arabist en Marokkokenner en voormalig directeur van het Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR) schreef een blog over de docu op zijn website. Daarin geeft hij goed weer dat de verhalen van de hoofdpersonen in de film: Saïda, Gyzlene en Amar, symbool staan voor heel veel andere Marokaanse Nederlanders:
Er zijn heel veel Marokkaanse Nederlanders die projecten zijn gestart om ‘iets’ met en voor Marokko te doen. Met ‘iets’ bedoel ik dan ‘kleinschalige ontwikkelingsprojecten’, vaak op lokaal niveau. Vaak doet de initiatiefnemer iets voor het dorp waar zijn roots liggen.
Met drie van zulke idealisten heeft Marjolein nu een documentaire gemaakt met de titel “Als ik daar ben”.
Sylvia Ortega Azurduy, oprichtster van de stichting Ayni-Bolivia die tot doel heeft beter onderwijs in Bolivia, trekt het breder en stelt dat de verhalen van de hoofdpersonen eveneens de verhalen van zo veel andere migranten zijn:
Een beeld zegt meer dan 1000 woorden, de film geeft een gezicht aan de duizenden migranten en vluchtelingen (miljoenen wereldwijd!) die zich inzetten voor hun land van herkomst en ook voor hun nieuwe ‘thuis’land, want ze geven een kans aan Nederlanders om hun harten te laten spreken. Mooi!
Gyzlene geeft aan dat ze trots is dat ze één van de drie hoofdpersonen is. Ze is blij met de aandacht die de film genereert voor haar stichting en de stichtingen van de andere hoofdpersonen: de film ‘zet mijn stichting Share a Smile en de stichtingen van Amar en Saïda weer op de kaart en laat ons zien dat wij verbinders zijn tussen meerdere werelden. In deze tijden waar migratie een punt van discussie is en waar voornamelijk de negatieve kanten aandacht krijgen, laat de film een andere kant van migratie zien.’
Tijdens het nagesprek kwam die ‘andere’, onderbelichte kant van migratie meerdere keren terug. De nabeschouwing van Eelco Niks, één van de gasten, geeft weer dat de initiatieven van de hoofdpersonen weinig zichtbaar zijn en bijna lijken te bestaan in een ‘andere’ wereld:
Soms in je leven wordt er een gordijn opzij geschoven waarachter zich een wereld bevind die je niet kent. Een wereld die al lang bestaat maar niet zichtbaar was. De documentaire ‘Als ik daar ben’ heeft voor mij dat gordijn opzij geschoven en laten zien met hoeveel passie en met welke motivatie ‘gewone helden’ werken aan een beter bestaan voor mensen in Marokko. De première van ‘Als ik daar ben’ heeft op mij een onvergetelijke indruk achtergelaten en mijn blik op de wereld verruimd.
Andere bezoekers lieten weten waarom de film hen persoonlijk aansprak. Diederik Prakke, die leiderschapstrainingen geeft en adviseert op het gebied van cultuur en communicatie vond de film …
Ontstellend mooi! Je weet, mijn tranen zijn goedkoop, maar je hebt rijk geoogst. Wat zijn mensen toch mooi in hun verbondenheid en inzet! En wat inspirerend dat je zoiets kiest te doen en doorzet. De film raakte me intercultureel ook diep – je bent verbonden met roots en waar je later woont. Als je open staat kun je het voelen en omarmen in de thee die je drinkt… Ben je minder open dan mis je het (deels), zoals we vaak de lucht niet zien.
Gea Wijers, gespecialiseerd in migratie & ontwikkeling en sociaal ondernemerschap, gaf op sociale media weer dat ze het een prachtige documentaire vond:
Sterk in verhaallijnen, ontroerend en krachtig in boodschap en daarbij ook nog mooi gefilmd. De muziek en de kleuren brachten Marokko helemaal tot leven in het Ketelhuis.
Op de vraag waarom de film ‘maar’ 35 minuten duurt, gaf moderator Hinde Chergui aan dat dat juist een perfecte duur is: de film kan zo prima worden gecombineerd met een Q&A, een nabeschouwing, een paneldiscussie etc. in filmtheaters, culturele- en buurtcentra, in bibliotheken, op scholen e.a. Gerd Junne, emeritus hoogleraar Internationale Betrekkingen, geeft over de lengte van de film aan:
Het is een film van 35 minuten waar je op het einde wenst dat die nog door zou gaan.
Na afloop van het vraaggesprek deed Marjolein nog een oproep die via een flyer aan iedere gast is meegegeven en die we in deze blog graag nog eens benoemen: heb je een idee of suggestie voor een vertoning, neem dan contact op met Marjolein via info@alsikdaarben.nl. In jouw lokale filmtheater, bibliotheek, op school of op andere ontmoetingsplek bijvoorbeeld.
Tot slot, Hinde Chergui, die het nagesprek uitstekend heeft gemodereerd vatte op FB prachtig samen voor wie deze film is bestemd:
Voor ieder die het belangrijk vindt een positief effect van migratie te laten zien of te (laten)begrijpen. Voor ieder die anderen wil inspireren zich in te zetten om de vaak benarde situatie in het land van herkomst te verbeteren. En voor ieder die nog niet begrepen heeft dat je niet hoeft te kiezen voor één land. Of het juist wel begrepen heeft en dat aan anderen wil laten zien.
